Om jullie in deze gekke tijden nog steeds van verhalen te voorzien, interviewen we wekelijks een renner of begeleider. Afgelopen weken hebben we al diverse renners en onze ploegleiders geïnterviewd. Deze week is het de beurt aan Luuk Nissen. Luuk is 38 jaar oud, woont in Best en 11 jaar geleden vroeg hij zijn wedstrijdlicentie aan voor de amateurploeg van Tempo.

De liefde voor de fiets heeft Luuk al in zijn jonge jaren gevonden. Waar hij als kleine jongen zijn eigen “Tour de France” door de straat reed, stond hij in 2020 op de hoogste treden van het podium bij het Nederlands kampioenschap voor militairen! Als Luuk een aantal weken achter elkaar 8 uur per week kan trainen kan iedereen zijn borst wel natmaken, want dan moet de rest van het startveld nóg harder vechten voor een plekje op het podium. Om een beter beeld van Luuk te krijgen, hebben we hem geïnterviewd.

Hoe ziet jouw wielerhistorie eruit?

Ik kom uit een echt sportgezin. Als ik zelf niet aan het sporten was, stond het wel aan op TV of de sportpagina van de krant lag open op tafel. Ik kreeg als 4-jarig jochie mijn eerste fietsje, waarmee ik de Tour de France reed in onze straat. De liefde voor het wielrennen heeft er dus altijd wel ingezeten, maar mijn eerste koers reed ik pas op mijn 27e. Voor die tijd deed ik aan wedstrijd atletiek, ging ik naar de Academie voor Lichamelijke Opvoeding en volgde ik militaire opleidingen.

Welke disciplines van de wielersport beoefen je en waar gaat je voorkeur naar uit?

Ik ben snel verveeld en hou wel van wat uitdaging. Alle fietsdisciplines heb ik wel eens uitgeprobeerd van baanwielrennen tot een BMX-clinic. Het allermooiste vind ik het veldrijden, lekker crossen met wat stuurmanskunst en waar de sterkste renner meestal ook wint!

Ik heb trouwens ook nog een Fatbike. In 2019 heb ik daarmee het NK Fatbike Marathon gewonnen tijdens de Drenthe 200. De laatste 9km reed ik met een aflopende achterband. Ik kwam over de finish op de velg en zat helemaal onder die ‘tubeless latex melk’…

Wat zijn jouw favoriete koersen en trainingen?

Zoals gezegd veldritten! En in tegenstelling tot veel medecoureurs kan ik me altijd wel vermaken in van die koersjes die voor geen meter lopen. Met veel bochten, drempels en klinkertjes. Als er wat te wringen en sturen valt heb ik het wel naar m’n zin.

Verder kan ik genieten van een lange, zonnige duurtraining met goed gezelschap. Sinds vorig jaar fietst mijn zoon ook. Met hem rij ik zo nu-en-dan de MTB-route van Aquabest. Da’s lachen, zeker als zo’n miniatuurtje van die volwassenen begint in te halen! Dat vinden ze niet leuk haha!

Hoe ziet een trainingsweek er voor jou uit en wat doe je naast het fietsen nog meer?

Een dag niet bewogen is een dag niet geleefd. Ik doe dus altijd wel wat. Al is het gewoon een wandeling of wat krachtoefeningen met eigen lichaamsgewicht. Als ik niks gedaan heb word ik onrustig.

Hoeveel ik op de fiets kan zitten is echt heel erg afhankelijk van mijn werk als militair.  Zoals ik al zei kom ik altijd goed in gang wanneer ik een paar weken achter elkaar constructief meer dan 8 uur kan fietsen. Als ik de tijd heb doe ik duurtrainingen. Is de tijd schaars dan train ik op intensiteit. Ik heb verschillende sportstudies gedaan, dus ik weet gelukkig wel wat van trainingsprincipes en het menselijk lichaam.

Tijdens welke koers of training heb je echt het allermeest afgezien?

Het meest afgezien weet ik niet, maar de indrukwekkendste koersen die ik gereden heb zijn toch wel de Militaire Wereld Kampioenschappen als lid van de Nationale Militaire Wieler Ploeg. In België, Zuid-Korea, Slovenië, Nederland en China heb ik ons land mogen vertegenwoordigen op de weg, MTB, individuele en ploegentijdrit. Meerijden tussen de ‘echte’ jongens met veel publiek zijn ervaringen die me altijd bij zullen blijven. Dan voel je je als amateurrenner net een prof.

Op welke prestaties ben je het trotst?

Ik probeer mezelf, naast alle andere dingen die ik doe qua werk en privé, realistische sportieve doelen te stellen. Als ik die haal kan ik daar best trots op zijn. Toen ik in 2011 als oudje (27) mijn eerste wielerlicentie aanvroeg keek ik op tegen de gasten die podium reden. Dat wilde ik ook wel. Stap voor stap ben ik gaan leren koersen en mezelf gaan verbeteren in trainingen en wedstrijden. Inmiddels heb ik bijna 45 overwinningen geboekt. Voornamelijk als amateur bij de ‘wilde bonden’ in het veldrijden, maar ondertussen ook op de weg. De meeste waarde hecht ik aan mijn NK-militairen titel op de weg in 2020. Dat was echt wel een sterk staaltje tussen een aantal elites. Maar de meest speciale is voor mij toch de Kermisronde van Montfort. In het dorp waar ik getogen ben, sta ik na een aantal mislukte pogingen eindelijk op de erelijst!

Wat zijn je doelen voor wielerseizoen 2021 bij Tempo?

Met corona is het een raar jaar, dat voor mij ook nog eens slecht begon met een hernia-operatie in de lage onderrug. Daarom rustig opbouwen en lekker bezig blijven momenteel. En vooral genieten van onze gezondheid. Als we dan ook nog een beetje lief zijn voor elkaar, moet het na de lockdown toch wel goedkomen eind 2021?